Familie Post (vader en dochter). Dienstjaren samen: 43 jaren.

Erjan werkt bij Harwig als montageleider Elektrotechniek. Dit jaar is hij 40 jaar in dienst. Ooit begonnen via de eerste lichting van TSH, onze interne vakschool. Toen heette het nog RBOC. Judith werkt nu 3 jaar bij Harwig als medewerker inkoop en marketing. Hiervoor werkte ze in de zorg. “Maar ik wilde wat anders. Toen ik op de website zag dat ze mensen zochten, heb ik gesolliciteerd. Daarna pas even gebeld met mijn vader: ‘Vind je dat eigenlijk wel goed?’”

  • Hoe reageerde jij daarop, Erjan?

Nou, ik zei: “Het is wel iets heel anders, je moet het niet als probeersel zien.” Harwig is een plek waar je voor gaat, niet voor even. Maar ik wist ook: dit past bij haar. Judith is ambitieus, kan haar mannetje staan en is niet bang voor een (grotendeels) mannenwereld. Ze kende ook al een paar jongens hier van vroeger. Dus ja, het voelde goed.

“Je krijgt een appje op je verjaardag, een kaart als er iets speelt.”

  • Judith, hoe keek jij vroeger aan tegen Harwig?

Als je bij ons in de keuken staat, kijk je uit op de Harwig-bus. Dat logo zag ik elke dag. Dus ja, dat beeldmerk zit er wel ingebakken. Maar dat we ooit collega’s zouden worden, hadden we allebei niet verwacht. Toch voelt het heel natuurlijk. En ik zie veel van hoe papa privé is terug in zijn werk: hij is echt iemand die verbinding zoekt en oplossingen bedenkt. Op de bouw en thuis. Als we samen over de bouw lopen, dan realiseer ik me hoeveel kennis hij heeft. Dat is mooi om te zien.

  • Hoe is het om samen bij Harwig te werken?

Judith: Heel fijn eigenlijk. We zitten niet op dezelfde afdeling, dus we lopen elkaar niet plat. Maar soms heb ik wat nodig en app ik hem even. En andersom krijg ik weleens een reminder van hem dat ik mijn uren nog moet invullen. “Judith…”

Erjan: In het weekend is het Harwig-vrij. Behalve als we allebei ineens razende reporter spelen of toevallig samenwerken aan iets leuks.

  • Hoe is het om als vrouw bij Harwig te werken?

Judith: Je moet wel een beetje tegen mannenhumor kunnen. Maar dat bevalt me juist goed. Wat ik prettig vind: het is hier open en direct. Er gebeurt iets, je bespreekt het, en dan is het ook weer klaar. Geen eindeloos gedoe. En er is echt respect, dat zie ik bij alle collega’s.

“Harwig is een plek waar je voor gáát, niet voor even.”

  • Wat is volgens jullie typisch Harwig?

Erjan: Het is sociaal, persoonlijk. Als iemand ziek is, gaan we langs. De deur van de directie staat net zo open als die van je collega’s. Je werkt hier met mensen die al jaren blijven hangen, en dat is niet voor niets.

Judith: Je hoort bij de club. Je krijgt een appje op je verjaardag, een kaart als er iets speelt. Die betrokkenheid zit in kleine dingen, maar je voelt het elke dag.

  • Wat maakt iemand tot een échte Harwigger?

Erjan: Iemand die houdt van aanpakken, maar ook van gezelligheid. In de keet mag gelachen worden. En je moet niet bang zijn om de handen uit de mouwen te steken. Een papiertje is echt niet alles, karakter telt net zo hard.

Judith: En je laat elkaar niet zitten. Als er een probleem is, los je het samen op. Even tien minuten langer doorgaan? Geen probleem. We fixen het gewoon.

  • Wie zouden jullie aanraden om bij Harwig te komen werken?

Judith: Iemand die houdt van aanpakken, maar ook van mensen. Je moet wel bij het Harwig-DNA passen. Je staat voor elkaar klaar, je denkt in oplossingen, en je blijft een beetje nuchter.

Erjan: Precies. Geen poeha, gewoon goed werk leveren en er voor elkaar zijn.

  • Erjan, ben je trots op Judith?

Zeker. Dat ze de stap heeft gezet naar deze wereld, dat ze hier haar plek heeft gevonden én dat ze gewoon goed is in wat ze doet. Als ze het naar haar zin blijft hebben, hoop ik dat ze hier ook 40 jaar blijft. Daar proosten we dan op, met har(t)wig en ziel!